ชีวิตหลังวัย 60 ของป้าศรี: ระหว่างสุขภาพ ดวงชะตา และความหวังในวันข้างหน้า

pasri

เมื่อเร็วๆ นี้ ป้าปวดเข่ามากจนลุกไม่ค่อยขึ้น เจ็บข้อสะโพก เดินขึ้นลงบันไดก็ลำบาก หกล้มบ่อยด้วย ความรู้สึกมันเหมือนร่างกายไม่ใช่ของเราแล้ว ทั้งๆ ที่ใจยังรู้สึกเหมือนตอนอายุสี่สิบ ตื่นมาก็เจ็บหลัง ลุกมานั่งก็ต้องค่อยๆ ยกตัวเพราะกลัวปวด ทุกวันนี้จะเดินไปตลาดหรือแม้แต่จะไปวัดใกล้บ้านก็ต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุง ป้ารู้เลยว่าอายุมันเริ่มเอาคืนเราแล้ว

จนวันนึงเพื่อนบ้านที่อายุไล่ๆ กัน แกแนะนำว่าให้ ลองดูดวงสุขภาพดู หมอดูที่แกดูประจำเป็นคนที่ดูแม่นมาก บอกล่วงหน้าได้เลยว่าอีก 3 เดือนจะเป็นอะไร ต้องระวังอะไร ป้าก็ลองเปิดยูทูบดูหมอดูที่เขาแนะนำ แล้วก็เจอคนที่พูดตรงใจ เลยลองทักไปในแชทแล้วนัดดูดวงกันผ่านวิดีโอคอล

ตอนดูดวง หมอดูทักว่า "ป้ามีดาวมฤตยูเข้าเรือนสุขภาพนะช่วงนี้ มันทำให้ปวดเมื่อย เจ็บข้อ เจ็บเข่า เจ็บกระดูก แต่ยังดีที่ไม่มีดาวเคราะห์ร้ายแรงเข้าแบบมะเร็งหรืออะไรที่ต้องเข้าโรงพยาบาลใหญ่ๆ" ป้าฟังแล้วก็โล่งใจมาก เพราะลึกๆ ก็กลัวว่าเราจะเป็นโรคที่รักษาไม่ได้ หมอดูยังแนะนำด้วยว่า ให้ไปตรวจสุขภาพประจำปีทุกปี อย่ารอให้ป่วยแล้วค่อยไป ป้าเห็นด้วยอย่างยิ่งเลย เพราะเมื่อก่อนป้าก็เป็นคนไม่ชอบไปหาหมอ คิดว่าแค่ปวดเมื่อย เดี๋ยวมันก็หาย แต่พอมันปวดสะสมมาหลายปี มันกลับไม่หายเลย ยิ่งปล่อยยิ่งแย่

แต่เรื่องตรวจสุขภาพนี่มันก็ต้องใช้เงินนะลูกเอ๊ย ไปโรงพยาบาลเอกชนทีนึง ค่าตรวจเลือดก็หลายร้อย ค่าตรวจปัสสาวะ ค่าหมอ ค่ายา โอ๊ย รวมๆ แล้วบางทีก็เป็นพัน ถ้าไม่มีลูกหลานช่วย ป้าก็คงไม่ได้ไปตรวจบ่อยนักหรอก ทุกวันนี้ก็ต้องเลือกแล้วว่า จะไปหาหมอ หรือจะซื้อข้าวสารกับปลากระป๋องไว้กินทั้งเดือน เพราะรายได้หลักๆ ของป้าตอนนี้คือเงินเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ 600 บาทต่อเดือนเท่านั้นเอง

ป้ามองคนรวยทีไรก็อดคิดไม่ได้ว่า ทำไมเขาถึงโชคดีขนาดนั้น คนเราก็มีแค่สองมือสองเท้าเหมือนกัน ทำไมบางคนถึงมีเงินไหลมาเทมา ใช้ชีวิตสบาย ไม่ต้องห่วงเรื่องค่ารักษา ไม่ต้องมากังวลว่าอายุ 60 แล้วจะกินอะไรดีถึงจะไม่เจ็บป่วย แต่พอคิดอีกที ป้าก็ไม่ได้อิจฉานะ แต่แอบเสียดายว่า ถ้าป้ารู้จักวิธีหาเงินให้เก่งๆ ตั้งแต่ตอนสาวๆ ป่านนี้อาจจะมีเงินเก็บไว้ใช้ตอนแก่บ้าง

ตอนสาวๆ ป้าก็ทำมาหากินแทบทุกวัน ตื่นตีห้าทำกับข้าวไปขายที่ตลาดเย็น กลับบ้านค่ำๆ ได้กำไรวันละร้อยสองร้อย แบ่งเป็นค่าข้าว ค่ากับข้าว ค่าชุดนักเรียนให้ลูก เงินที่เหลือก็ไม่ได้มากพอจะเก็บ ส่วนใหญ่ก็หมดไปกับค่ารักษาเวลาใครในบ้านไม่สบาย เหนื่อยก็เหนื่อย ไม่มีใครมาช่วย ไม่เหมือนคนรวยที่เขามีคนรับจ้างทำทุกอย่าง เราแก่ไปแต่ร่างกาย แต่ใจป้ายังขยัน ยังอยากทำงานอยู่เลย แต่ก็ต้องยอมรับว่า ร่างกายมันไม่เหมือนเดิมแล้วจริงๆ

ป้ารู้ดีว่าอายุ 60 แบบเรามันหางานยาก จะให้ไปขายของก็ต้องใช้แรง จะทำออนไลน์ก็ไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ มือไม้ก็สั่น จะพิมพ์อะไรก็ช้า แต่ก็อยากหาวิธีสร้างรายได้เสริมที่ไม่ต้องออกแรงเยอะ เช่น ขายของออนไลน์เล็กๆ หรือรับทำขนมขายให้หลานไปส่งที่โรงเรียน แต่ก็ยังกลัวทุนจม เพราะไม่มีเงินสำรองเลยสักบาท พอหมอดูแนะนำว่าให้ไปตรวจสุขภาพประจำปี แล้วจะทำให้หลีกเลี่ยงโรคร้ายได้ ป้าก็อยากจะทำตามนะ แต่เงินไม่มี จะเอาที่ไหนไปตรวจทุกปี

คนวัยเดียวกับป้า ส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยสนใจสุขภาพหรอก คิดว่าปวดเมื่อยเป็นเรื่องธรรมชาติของคนแก่ เดี๋ยวก็หาย แต่ป้ากลับมองว่าเราต้องรู้ทันมัน เพราะถ้าปล่อยไว้ แล้วเป็นอะไรร้ายแรงขึ้นมา คนที่ลำบากไม่ใช่แค่เรา แต่เป็นลูกหลานที่จะต้องดูแลเราไปอีกนาน บางคนเขาคิดว่าอยู่ไปก็ไร้ค่าแล้ว แต่ป้าไม่คิดแบบนั้น ป้ายังอยากมีประโยชน์กับบ้าน ยังอยากเลี้ยงหลาน ยังอยากพูดคุยสอนอะไรเขาบ้าง เพราะเรามีประสบการณ์ชีวิตเยอะ พอจะบอกต่ออะไรดีๆ ได้

pasri

pasri

pasri

pasri

pasri

pasri

pasri

pasri

เพราะสุดท้ายแล้ว... คนจน คนแก่ หรือคนรวย ต่างก็ต้องเจ็บป่วยและตายเหมือนกันทั้งนั้น แต่ใครจะอยู่ถึงวันนั้นได้อย่างมีศักดิ์ศรี และไม่เป็นภาระใคร นั่นแหละคือชัยชนะของชีวิตที่แท้จริง

pasri

ป้าศรีก็แค่อยากมีชีวิตบั้นปลายที่ไม่ต้องลำบาก ไม่ต้องเป็นภาระใคร ถ้าหมอดูจะช่วยให้ป้าไม่ลืมดูแลสุขภาพของตัวเอง ป้าก็จะฟังเขา เพราะบางครั้งคำเตือนเล็กๆ น้อยๆ ก็สามารถเปลี่ยนชีวิตเราได้อย่างคาดไม่ถึง อย่างน้อยก็ทำให้ป้าคิดถึงอนาคต และอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปให้คุ้มกับที่เราผ่านอะไรมามากมายในชีวิตนี้แล้ว